راهنمای استفاده از لوله های پلی اتیلن دوجداره
راهنمای استفاده از لوله های پلی اتیلن دوجداره شامل نکات مهم در مورد حمل و نقل، انبارداری و نصب سیستم لوله دوجداره می باشد. با وجود اینکه این راهنما از استانداردهای موجود برگرفته شده است اما فقط جهت راهنمایی بیشتر بوده و جایگزین معیارها و استانداردهای نصب لوله نمی باشد. اطلاعات و استفاده از استانداردها، لازمه استفاده از این لوله ها بوده و اطلاعات ارائه شده در این راهنما تنها اطلاعاتی کلی می باشد که برای متخصصین این رشته بسیار عادی و بدیهی است.
در ادامه می توان گزیده ای از نکات مورد توجه در مورد لوله های پلی اتیلن دوجداره را مطالعه کرد.
- عنوان
- حمل و نقل
- نگهداری
- نصب لوله ها
- استانداردها و مقررات عمومی
حمل و نقل لوله پلی اتیلن کاروگیت به کارگاه
لوله های پلی اتیلن و متعلقات آنها باید توسط کامیون ها و ادوات مناسب بارگیری و حمل گردند. بصورتی که فشارهای نقطه ای به لوله وارد نشده و موجب شکستگی یا سوراخ شدگی و یا تغییر شکل لوله دوجداره پلی اتیلن در نقاط مورد فشار نگردد. اگر نقاط تیز و برنده بر روی ادوات حمل وجود دارد باید بوسیله مواد مناسب مانند تخته های بلند پوشیده شود. دقت شود که پیچ ها و میخ های موجود در دیواره و کف کامیون گیر نکرده باشد و یا وزن آن بر روی لبه کامیون و لبه لوله های زیر قرار نگیرد. در غیر اینصورت امکان صدمه جدی به لوله ها وجود دارد.
برای بلند کردن لوله های پلی اتیلن هرگز از زنجیر یا کابل های فلزی بدون پوشش و یا اجسام سخت دیگر استفاده نشود. بهتر است از دو تسمه های پارچه ای در فاصله بین دو سر لوله استفاده شود و یا در صورت استفاده از یک تسمه پارچه ای در وسط لوله پلی اتیلن، از دست برای کنترل و هدایت لوله استفاده شود تا لوله با اطراف برخورد نداشته باشد. هرگز از یک تسمه برای بلند کردن چند لوله بصورت همزمان استفاده نشود.
لوله‌های پلی اتیلن کاروگیت بدلیل ساختار خاص و مواد سبک ، دارای وزن کمی می باشند. بصورتی که در سایزهای پایین براحتی قابلیت جابجایی بوسیله یک یا دو نفر را دارا می باشند.
توجه شود که هرگز لوله ها را در کارگاه نغلتانید و یا از ارتفاع پایین نیندازید. در غیر اینصورت آسیب های جدی به لوله ها وارد خواهد شد.
بیشتر بخوانید: لوله پلی اتیلن دوجداره چیست؟ + همه چیز درباره لوله کاروگیت
نگهداری لوله پلی اتیلن کاروگیت
مکان نگهداری لوله پلی اتیلن: نحوه انبار داری به نوع زمین و نوع وسائل در دسترس بستگی دارد. عموماً زمینی که برای انبار کردن مورد استفاده قرار می گیرد باید مسطح باشد. زمین می تواند مصنوعی باشد و یا با آسفالت یا شن یا چمن پوشیده شده باشد. دقت شود که جنس لوله ها از پلی اتیلن سنگین بوده و وجود سنگ های نوک تیز در زیر لوله ها باعث ایجاد سوراخ میشود و یا باعث تغییر شکل لوله ها در آن نقطه می گردد. همچنین دپو کردن لوله ها در زمینه ای ناهموار باعث تغییر شکل لوله های پلی اتیلن در نقاط مختلف خواهد شد.
سایز: هرگز در محل دپو، لوله های پلی اتیلن سایزهای پایین تر را داخل سایزهای بالاتر قرار ندهید. زیرا باعث بالا رفتن وزن و فشار بر روی لوله های زیرین می شود که این امر باعث تغییر شکل آنها خواهد شد.
ارتفاع: ارتفاع مجاز چیدن لوله ها روی هم در شرایط کارگاهی برای لوله های سایز پایین حداکثر یک متر می باشد. در سایزهای بالای ۵۰۰ میلیمتر ، لوله های بالایی باید بر روی ورقه های چوبی قرار گرفته که در این شرایط حداکثر ارتفاع مجاز برای دپوی لوله ها روی هم ۵/۲ متر می باشد. لوله های با طول شش متر باید بر روی سه ورقه چوبی و لوله های کمتر از چهار متر باید بر روی دو ورقه چوی قرار داده شوند. در این شرایط ورقه ها با فاصله های مساوی بین دو انتهای لوله قرار داده می شوند.
دقت شود که لوله های منهولی نباید روی هم قرار داده شوند.
نور خورشید: تمامی تولیدات شرکت پارس اتیلن کیش دارای پایدار کننده ای اشعه ماوراء بنفش می باشند اما با وجود این لوله های فاضلابی برای کاربرد در زیر زمین تولید می شوند. لذا لوله های فاضلابی را بهتر است بیش از یک سال در هوای آزاد نگهداری کرد.
دمای هوا: تمامی پلاستیک ها در اثر افزایش درجه حرارت دچار تغییر در ابعاد می شوند. اگر دمای هوا بیش تر از ۲۵ درجه سانتیگراد باشد لوله های پلی اتلین دوجداره دچار تغییراتی در ابعاد خواهند شد. لذا در شرایطی که دمای هوا بیشتر از ۲۵ درجه سانتیگراد بوده و یا زمان انبارداری بیشتر از ۲۴ ساعت می باشد باید دقت مضاعفی در نحوه انبارداری نموده و لوله ها را در شرایط بهتری از حداکثر مجاز استانداردهای نگهداری نمود.
تغییر شکل: دقت شود که دمای بیش از حد هوا و نگهداری طولانی مدت لوله ها در شرایط غیر استاندارد ممکن است باعث تغییر شکل در ابعاد لوله ها مخصوصاً لوله های سایز بالا شود. در صورتی که این شرایط اتفاق بیافتد و لوله پلی اتیلن دچار تغییر شکل گردد باید قطر داخلی لوله در جهت افقی و عمودی اندازه گیری شده و در صورتی که قطر در جهت افقی بیشتر از جهت عمودی باشد باید لوله را ۹۰ درجه چرخاند تا قطر بزرگتر در جهت عمودی قرار گیرد. دقت شود که این کار باید حداقل شش ساعت قبل از نصب لوله در کانال انجام گیرد.
بهتر است منهول ها در وضعیتی که بعد از نصب در کانال خواهند داشت نگهداری و انبار شوند تا بدلیل شکل خاص و نامتقارن آن ها، بعداً دچار مشکل نگردند.
نکاتی در مورد نحوه نصب لوله‌های کاروگیت پلی اتیلن
حمل به داخل ترانشه: در کارگذاری لوله ها داخل ترانشه حتماً باید لوله ها را با استفاده از تجهیزات مناسب به داخل ترانشه انتقال داد و از پرتاب کردن لوله های پلی اتیلن به داخل ترانشه خودداری نمود. دقت شود که لوله در هنگام انتقال داخل ترانشه بر روی لبه قرار نگیرد. زیرا وزن لوله باعث تغییر شکل در لبه آن شده و اتصال لوله ها را به هم دچار مشکل می نماید.
شناوری: باتوجه به اینکه وزن پلی اتیلن از آب سبکتر می باشد و همچنین پروفیل های لوله های دوجداره خالیست لذا در صورتیکه آب داخل ترانشه باشد لوله ها بر روی آن شناور خواهند شد. لذا باید لوله ها را با استفاده از ابزار مناسب از بالا و در قسمت تاج مهار نمود.
اختلاف دما: در شرایط کارگاه ممکن است بعضی لوله ها داخل ترانشه یا در قسمت سایه بوده و بعضی از آن ها در آفتاب قرار گرفته باشند. این تغییرات شرایط گاهی اختلاف دمایی بیش از ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد را بدنبال خواهد داشت. لذا دقت شود که لوله های پلی اتیلن در شرایط مشابهی نگهداری شوند تا هنگام نصب کاملاً هم دما باشند در غیر اینصورت پس از نصب و بعد از گذشت مدت زمانی لوله ها از قسمت اتصالات دچار نشت شده و یا نصب اتصالات دچار مشکل خواهد شد.
در ادامه راهنمای استفاده از لوله های پلی اتیلن دوجداره به استاندارد ها می پردازیم.
استاندارد ها و مقررات
راهنمای استفاده از لوله پلی اتیلن دوجداره تنها با مهمترین و لازم ترین نکات و مقررات موجود در استاندارد های مختلف اشاره کرده و تنها بخش کوچکی از آن را در بر می گیرد. لذا مطالعه اصل این استانداردها توصیه می شود.
بستر سازی: لوله های پلی اتیلن فاضلابی را می توان در دو حالت بستر سازی نصب نمود.
در صورتی که خاک بستر ترانشه از جنس خاک های نرم و ریز یکنواخت بوده و در طول لوله بصورت یکسان می باشد می توان لوله را مستقیماً بر روی کف ترانشه قرار داد. در غیر اینصورت باید ابتدا بستر مناسب با استفاده از مواد مذکور در استاندارد برای شرایط مختلف ساخته شده و سپس لوله بر روی آن نصب گردد.
تراکم: درجه فشردگی خاک در زیر و اطراف لوله باید در طراحی ساختاری براساس استاندارد مشخص شده و با استفاده از روش های خاص آزمایش و کنترل گردد. تراکم مکانیکی اصلی در قسمت فوقانی لوله تا قبل از ایجاد حداقل لایه ای به ضخامت ۳۰۰ میلیمتر در بالای لوله نباید صورت گیرد.
بیشتر بخوانید: اتصالات پلی اتیلن با کیفیت + قیمت اتصالات پلی اتیلنی
لوله های بالای ۹۰۰ میلیمتر باید در ناحیه بین کف ترانشه و لوله به میزان کافی فشرده گردد. فشردگی کم در این ناحیه در لوله های سایز بالا باعث تغییر شکل در لوله در هنگام تراکم لایه بالایی خواهد شد.
تجهیزات فشرده سازی و اطلاعات مربوط به آن در استاندارد ATV-A139 شرح داده شده و دستور العمل های آن باید بدقت مورد توجه قرار گیرد.
در هنگام پر کردن کناره ها با خاک سست تنها باید از تجهیزات فشرده سازی سبک استفاده نمود و استفاده از تجهیزات سنگین تنها پس از اجرای کامل این مرحله مجاز می باشد. در غیراینصورت لوله ها ممکن است در قسمت فوقانی دچار تغییر کل گردند.
کلاس های سختی حلقوی لوله را می توان در جدول زیر دید:
معمولاً هر سختی حلقوی از لوله برای یک پروژه خاص و مشخص بکار برده می شود. لذا از لوله های کلاس پایین تر برای پروژه هایی که مقاوت حلقوی بالاتری نیاز دارند باعث تغییر شکل لوله پس از نصب خواهد شد.
لازم به ذکر است که سختی حلقوی لوله ها در محیط آزمایشگاهی و با اعمال نیرو در دما و شرایط خاص مذکور در استاندارد اندازه گیری و تعیین می شوند. لذا باید توجه شود که استفاده از لوله ها در شرایط محیطی بد نتایجی پایینتر از حد استاندارد را در بر خواهد داشت و خریداران باید شرایط اجرای لوله ها را در طرح خود در نظر داشته باشند.
تلرانس قطر داخلی لوله ها در جدول زیر قابل مشاهده می باشد:
با توجه به تغییرات ابعاد مواد پلاستیکی در درجه حرارت های مختلف ، لوله ها در شرایطی که حداقل ۲۴ ساعت در دمای آزمایشگاهی نگهداری شوند با جدول فوق تطبیق داده خواهند شد.
تلرانس طول لوله در شرایط آزمایشگاهی برابر با یک درصد طول لوله می باشد.
بیشتر بخوانید: انواع لوله پلی اتیلن + موارد استفاده لوله پلی اتیلن
